In mijn tekeningen probeer ik de essentie te vangen van een beeld dat, vaak onverwacht, mijn netvlies raakt. De ontmoeting met een springend moment. Een moment dat mij licht ontregelt.

Die ontregeling onderzoek ik door te tekenen. Al tekenend doe ik ingrepen zoals je die ook zou doen in een verhaal, om je boodschap helder en echt van jou te maken. Wat na mijn ingrepen overblijft is een beeld met meerdere lagen. De kijker kan er abstractie in zien, maar de blik kan zich ook hechten aan iets alledaags, iets herkenbaars en liefst aan beide tegelijk.

Potlood is voor mij een goed medium om deze momenten te pakken. Ik kan er alle nuances die op mijn netvlies staan mee weergeven. De punt is verfijnd en zit dicht bij mijn hand. Er is directe actie-reactie, dat geeft mij focus en ook rust.
Én grafiet gaat langzaam. Zeker omdat ik veel met vlakken werk, gaat mijn hand zorgvuldig en eindeloos heen en weer, heen en weer, slow drawing. Door op deze manier te tekenen, kan ik zolang als ik wil in het beeld verkeren dat me zojuist verraste.

Door te tekenen, door vertraging in te zetten, geef ik kwetsbare momenten uit de werkelijkheid een ereplaatsje. Op deze manier archiveer ik kortstondigheid.

Als ik al niet precies weet waarom ik een passant op aarde ben, dan kan ik toch tenminste proberen te ontdekken wáár ik ben en wát ik zie.